a economia perversa das celulosas

A posta no mercado de centos de miles de toneladas de madeira queimada non é un facto novo que acontecese por primeira vez a raíz dos lumes de 2006. Xa no 2005, cando Fraga perdeu as eleicións, os incéndios padecidos deron paso á maquinária extractiva, que se calcula que retirou en menos de 9 meses máis de 700.000 toneladas de madeira queimada de eucalipto. Este sistema, que ven existindo na Galiza e en Portugal desde hai decénios, forma parte do sistema operativo deses enxendros chamados fábricas de celulosa. Cando os prezos da celulosa caen no mercado internacional debido a que éste se satura ao teren entrado en produción novas factorías en mercados afastados (Sudamérica, sudeste asiático, etc.), as empresas que poden sufrir maiores perdas son as que non dispoñen das matérias primas aos prezos máis económicos, por exemplo as celulosas de Portugal e a ENCE. Xestionar ben os stocks de madeira nos parques de armacenaxe é fundamental para poder pasar o trance da caída de prezos da mellor maneira posível. Algo así como a parábola da chicharra e a formiga..., xa se sabe, a primeira acumula nos bos tempos, para poder pasar a gusto os maos tempos.